Dagur 2

 

Í birtingu mátti sjá misvel ásigkomna íslendinga skríða út úr svitastroknum tjöldum sínum, kafnandi í eigin andremmu sem angaði af eik og kúk.  Ætli María María hljómi svo vel núna.  Ég vona að einhver þeirra hafi kafnað á kassagítarnum sínum og restin lofi því að drekka aldrei meir.  Ég burstaði tennurnar og hafði mig til meðan við pökkuðum Sígaunanum saman hlustuðum við á Herborgu segja frá Ástinni á Rás 1.  Meðan hún og Pétur máluðu svefnherbergið mitt.  Ég var staddur á veiðum, ég á það gott líf,,,, kannski ég læri að meta það áður en ég dey.  Hún var að segja frá okkar fyrstu kynnum, og hvernig við erum enn að drekka sama kaffibollann.  Hann hefur þó kólnað og hitnað nokkrum sinnum.  Hann er heitur núna vona ég, allavega elska ég hana og er að vinna í því að viðhalda ást hennar til mín.  Eftir ástarhjalið og svart kaffi pökkuðum við Sígaunanum saman,  við vorum komin aftur á þjóðveg 1.  Við borguðum ekkert fyrir söfnuðuinn um nóttina enda kom enginn að rukka.  Græddur eyrir.  Við blasti grátt malbikið að Búðardal.  Búðardalur minnir mig á Þorstein Joð.  "Þetta líf, Þetta líf", þarna er ekkert, ekki einu sinni fallegt finnst mér.  Frá Búðardal fer Ísland að verða fallegt, jafnvel þó miljarða bústaðir í Borgarfirði og sögur af bólförum Skólastjóra með skjólstæðingum sínum séu áhugavert umræðuefni jafnast fátt á við nátturuna þegar hún er sem best, eða verst.  Firðirnir framundan og heiðarnar gáfu okkur innblástur til frekari upplifana.  16 gráðu brekkur á 10 km hraða með kaffibolla í hendinni.  Svona er gaman að ferðast.  Íslendingarnir að monta sig af landi og þjóð, aðallega ég samt, og Bretarnir gleðja mig með húmornum.  Ætli það sé til íslenskt orð yfir "wit".....   Samgöngur mega ekki batna á þessarri leið finnst mér þetta er partur af sjarmanum.  Við keyrðum alla leið í Flókalund, þar kom Hrafnaflóki og gaf okkur tilveru.  Þar er samt ömurlegt tjaldstæði svo við ákváðum að vera okkar eigin herrar.  tjölduðum niðri í fjöru.  án afskipta.  Strákarnir fóru í fjallgöngu og stelpurnar í sund.  Það er fátt betra en að komast á toppinn, þó fjallið sé ekki stórt.  þegar maður er í fjallgöngu verð ég að hugsa nitchískt.  Kakan er á toppnum,,  Maturinn var borðaður úti í umhverfi sem verður ekki toppað, íslensk fjara í 20 stiga hita.  ég fékk klippingu sem var löngu kominn tími á.

 

þar til síðar

 

Daði