Síðasti dagurinn.

Það var tregablandið að pakka sígaunanum saman í Norðurfirði þennan morguninn,  Leiðindardagur framundan,, eins og að koma niður einhvernvegin,,, vont.  Fríið á enda, búið að vera stórkostlegt frí, búin að upplifa margt, hlæja mikið og náttúruvitundin stórkostlega aukin.  Sjaldan liðið íslenskar, ef það er hægt að segja það.  Það var þögult fólk sem ók til Reykjavíkur þennan dag.  Einstaka pylsa og kók á leiðinni.

 

Tveimur dögum síðar eru Bretarnir farnir, ég byrjaður að vinna og lífið fær sitt venjulega klukknatif, bundið tímanum og póstinum.  Við vorum leyst út með gjöfum eins og varasalvi sem breytir þér í gyðing, og myndaalbúm af gyðingabörnum að fermast,,,,, eða hvað það er svosem sem þau gera.  Simon er hrifinn af gyðingum.

 

Daði. 

Norðurfjörður,,,,

Dagur 8

 

Við erum búin að vera á ferðalagi saman í átta daga núna og enn ekki dregið dökkan blett á samkomulag og samlífi ferðalanganna.  Norðurfjörður er ekki staðurinn til að vera með leiðindi heldur, Ég á einhvernveginn erfitt með að lýsa hvernig mér líður hérna,  Þessi staður er einstakur, það er grænna hér en annarsstaðar, fjöllin eru fegurri, og fólkið líka.  Ég held að hér séu allir ljóðafólk.  í dag átti hápunktur strandanna að vera síldarverksmiðjan í Djúpuvík. Við komum við þarna í gær og Englendingarinr eru óður af spennu.   Við byrjuðum daginn þó á fjöruferð þar sem við gengum frá Munaðarnesi , þaðan sem sést í Ingólfsfjörð og Ófeigsfjörð og yfir í Fell. Skemmtileg gönguleið um skemmtilegar fjörur, það var fullt af reka þarna og fjársjóðum, endirinn er um brattan hengistiga til að gefa þessu örlitla spennu.  Þaðan lá leiðin í Síldarverksmiðjuna sem var áhugaverður túr, ekkert brjálaður samt,,,Overkill að rukka fyrir að sjá bílskúrinn hjá fólkinu.   Súpa og með því á hótelinu og við Simon gengum svo yfir Naustavíkurskarð sem er létt gönguleið. Hér lögðum við drögin að ferðaskrifstofuveldi sem enn sér ekki fyrir endann á,, hvorugan endann þe.  Þessi dagur var geggjaður Það voru allir í sérstöku skapi og við endaðum á grilluðu lambi, Katya var sérstaklega hrifinn af því,,, og hún sem er frönsk,,,það var steikjandi sól og blíða.  Við enduðum svo daginn í lauginni í Krossanesi þar sem Simon og Rebekka fóru í sjóinn milli baða. Það er gott fyrir faðir að sjá að dóttir hans er ekki jafn mikil veimiltíta og hann sjálfur, hún er duglegust.  en þau eru samt kreisí pípol.

Daði... 

Andabringa með fois gras rjómafrauði,

Tek mér smá hlé hér frá ferðasögunni til að amateur kokkurinn í mér fái að láta ljós sitt skína í smá stund.

Sif, Arnar, Harpa og Pétur eru að koma í mat, það er orðið langt síðan ég hef nennt að elda, þe að segja ég hef ekki fundið mig í því og hélt kannski að ég væri búinn að missa áhugann, er það kannski enn, en í kvöld fannst mér gaman að elda samt.

 

Ég sagði frá því ekki fyrir svo löngu hér að það borgaði sig að vera góður, ég fékk sent allskonar góðgæti frá Gery vini mínum í Frakklandi, eitt af því var fois gras fyllt andabringa, í einskonar confit en þó ekki algerlega.  ég ætlaði að skera hana niður í þunnar sneiðar en hún brotnaði niður í bita við það svo ég bjó til minn litla forrétt.

Brauð, sama hvernig er skorið í hring (með glasi) og steikt uppúr ólífuolíu, smurt með dijon estragon og sett á disk.  Rauðkál þar onáAndabringan er rifin niður smátt og sett þar ofaná.  Fois gras er sett í magic bulletið með rjóma og salti og frauðað,  Þetta var geggjað og það besta er að ég á fituna af kvikindinu enn í ískápnum,, spurning hvað ég get gert við það.

 

Það var svo hefðbundin purusteik í aðalrétt sem rann oní liðið, hef talað um hana áður og nenni því ekki hér,, það var eftirmatur og vín,,,

 

Skalpel er tónlist dagsins

 

Daði 

Dagur 7

Það var noalegt að vakna í rúmi þennan morguninn en ekki í tjaldinu,  Mía svaf eins og steinn bara þegar hún var komin inn, líklega var hún að fokka í okkur,,, þegar við vöknuðum voru Simon og þau þegar búin að hita kaffi og svona, fórum í sund og svo var lagt í hann.  Þessi sundlaug er snilld, full af slími og ógeði en maður lætur það ekki á sig fá. ókum snæfjallaströndina alveg að kaldalóni og fórum uppað jökli,  Við nenntum svo ekki lengra.  Við tók aksturinn yfir á Strandirnar sem er minn uppáhaldspartur af ferðalaginu.  Við fórum útá Hólmavík til að versla og fara í ríkið, kippa af bjór var það minnsta, það var enn eftir af þessu ógeðsrauðvíni og hvítvíni í beljunni.  Aksturinn var glæsilegur, við komum við í Djúpavík til að spyrjast fyrir um bensín og gas og var ákveðið að fara alla leið í Norðurfjörð sem er besta ákvörðun þessarar ferðar, þar áttum við eftir að vera í tvo daga.  Norðurfjörður er fallegasti staður sem ég hef komið á, ég varð fyrir miklum áhrifum þarna og væri til í að búa þarna sem gamall maður.  Fólkið og fjöllin eru einstök.  allt umhverfið er æði.  Vitandi af endalausum eyðifjörðum til norðvesturs og fámennið þarna heillar.  Við þurftur samt að ræsa út apótekarann og verslunarstjóra staðarins sem er sama manneskjan og kaupa stíla og gas.  Hægt var að fylla á bílinn í sjálfsafgreiðslu, á kaffíhúsinu var nýlokið tónleikum. því miður. þennan dag borðuðum við í rólegheitum, áttum gott spjall við staðarhaldara sem er vinaleg eldri kona.  Ferðafélag Íslands á skálann þarna og hún fræddi okkur um söguna sem er nýliðin, sagði að við þyrftum að lesa okkur til um eldri sögu staðarins sem væri mun skemmtilegri, tek hana á orðinu einhverntíma.  Ég er ekki vanur að finna fyrir orku né öðrum hlutum á stöðum sem ég kem á, en þarna er mikil og góð orka.  Þessa nótt sváfum við vel.  Á morgun er það Djúpavík og fjallgöngur.

Daði

Dagur 6

Við kveðjum Þingeyri á bensínstöðinni og höldum áfram, Um morguninn var Katya orðin viðþolslaus útaf einhverju exemi sem hún er með svo við pöntuðum tíma hjá Lækni á Ísafirði og brunuðum þangað framhjá Suðureyri og Flateyri því miður en það var ekki tími þar sem læknirinn beið.  Þetta var önnur læknaheimsóknin í þessarri ferð, og læknirinn var tólfára höldum við.  Ísafjörður er æði, fallegri bæ er vart hægt að hugsa sér, en göngin á leiðinni eru fyndin, einbreið göng,, hvaða snillingi datt það í hug.  jæja við eyddum dágóðum tíma þar fórum á kaffihús, á sjúkrahús, og fengum okkur ógeðslegan asian takeaway,,, keyptum meira grænmeti og héldum út á Bolungarvík, ég elska að keyra þarna,  við fórum uppá Bolafjall þar sem NATO beisið var,, og þaðan er ótrúlegt útsýni.  Síðan fórum við tilbaka Súðavík, og alla leið á Reykjanes. Viðkoman á Súðavík var hjartnæm, það er erfitt að vera á þeim slóðum sem snjófljóðið féll,,, hefur áhrif. við fikruðum okkur áfram, fjallið Hestur sem er til sölu og eyjurnar í djúpinu framundan, kvöldið var fallegt en framundan var mikil keyrsla, börnin voru sofnuð þannig að við ákváðum að láta vaða.   í Reykjanesi var móðir mín í skóla þegar hún var 17 og átján,, þe 67 og 68,, vangefinnn tími til að vera á lífi held ég,,, ég fann bekkjarmyndirnar hennar og hún var gullfalleg ung kona eins og hún er svosem í dag, mamma hefur mikið talað um þennan stað og fólkið sem hún kynntist þarna, ég held að hún hafi orðið fyrir miklum áhrifum þarna, mér fannst þetta líka magnað, mér leið vel þarna og fyrr en varði var tjaldstæðið orðið fullt og allir komnir í sund. nema ég reyndar eins og vanalega.  þessi nótt átti þó eftir að vera sú erfiðasta og endaði með hótelgistingu um þrjúleytið, vertinn mætti með úfið hárið og samanbitnar varir til að hleypa okkur inn , en hann var hin mesta hjálp og leyfði okkur að gista í svítunni sinni.  kann ég honum miklar þakkir, hann tjáði mér síðar að hótelið er opið allan ársins hring og mæli ég sérstaklega með þessu.  Sundlaugin er sér kapituli útaf fyrir sig, hún er ein elsta sundlaug landsins og var fyrst um sinn aðeins fyrir stráka, heimur versnandi fer,,, hún er löng og djúp og heit og full af slími, en algerlega frábær.  Það eina er að veggurinn sem snýr að sjónum mætti hverfa til að maður geti notið útsýnisins.  Þessi dagur var frábær eins og aðrir í þessarri ferð, fólkið og fjöllin. 

 

D. 

Dagur 5

Mía á afmæli, það er komið ár síðan Herborg fæddi mér þessa stelpu, ótrúlegt en satt.  Við erum ákaflega stolt af henni þó svo að hún hafi verið óþolandi undanfarnar nætur,, en ekki í nótt.  Það er fyndið hvað fólk leggur mismikla áherslu og merkingu í svona daga, Afmæli Míu var Herborgu mikið hugarefni.  Hún sat og hugsaði tilbaka, hvað hafði gerst, hvernig hún er búin að umbreyta lífi okkar og svo framvegis, líklega er þetta meira stress fyrir hana en mig, ég hafði átt Rebekku svo lengi áður en ég og Herborg kynnumst.  Mía er allavega eins árs í dag. 

 

Eftir að öllu hafði verið pakkað og sæmilega rólega nótt í Trostansfirði var haldið yfir heiðina, efst á heiðinni sáum við íshelli sem við skoðuðum og það var ganga sem tók aðeins á, Þetta var ekki sá altraustasti hellir sem ég hef komið í en ég lét mig þó hafa það að skoða hann aðeins, það var mikil bráð í gangi og allt frekar óhugnanlegt.  hinummegin var svo sjálfur Dynjandi sem er einn alfallegasti foss Íslands.  Við eyddum góðum degi þarna og Mía fékk sína fyrstu afmælisveislu í góða veðrinu undir fossinum, og svo gengum við alla leið, Rebekka á heiðurinn af flestum myndunum af fossinum.  Enn og aftur urðu fossaþyrstir útlendingar ánægðir.  Við héldum síðan áfram og komum við á Hrafnseyfi á safni Jóns Sigurðssonar sem er afar fínt safn og fengum einkaleiðsögn um safnið og miklar söguskýringar um ábúendur á þessu bóli og bardaga þeirra.  Mér finnst það ótrúlegt hvað Víkingarnir ferðuðst mikið um vestfirðina og hve saga þeirra er lifandi þarna. Á einhverri heiðinni eru merkingar um hluti sem gerðust í Gísla sögu Súrsonar og það er magnað að vera á staðnum þar sem hlutirnir gerðust.   Daginn enduðum við svo á Þingeyri.  Þingeyri er fagurt þorp finnst mér og þeir þingeyringar eiga heiður skilinn fyrir góða þjónustu á tjaldstæðinu, ódýrari gistingu er varla hægt að fá með þvottavél og þurrkara.  Við skoðuðum Þingeyri ekki mikið því það er að síga á seinni hlutann á þessu ferðalagi og ég var farinn að óttast að ekki næðist allt sem við ætluðum að gera.  Þingeyri bíður betri tíma.  Ég hafði þó tíma til að skoða Hákarlahjallana þeirra.  Lifi hárkarlinn. Daði

 

Dagur 4

Erfið nótt í Breiðavík að baki, Mía veik.  Þegar ég vaknaði um morguninn eftir slitróttan svefn mátti sjá alveg jafn svefnvana ferðalanga og mig, ég býst við því að Mía hafi haldið öllu tjaldstæðinu í gíslingu.  Það tók okkur langan tíma að vakna og koma öllu saman, Við Herborg ákváðum að fara með barnið til læknis á Patró og þangað var stefnan tekin. við komum samt  við í Gjögri á safninu og á hvítum sandinum við flugvöllinn gengt Patró. Þetta safn er skemmtilegt, en skemmtilegast er Antonov vélin sem brotlenti þarna. VIð komum líka að sjálfsögðu við á öllum eyðibýlum sem við finnum.  Eitt þeirra fór þó sérstaklega í taugarnar á mér þar sem einhver heilaleysingjinn hefur ritað textann við Bahama Veðurguðanna á einn vegginn, og þá hata ég meira krabbamein. Fjallasýnin frá þessum stöðum er algerlega ógleymanleg.  Læknirinn kallaður út til að tjá okkur að allt sé í lagi, líklega lítil vírussýking og engin þörf á að slútta ferðalaginu.  Eftir að hafa verslað á Patró var stefnan tekin á Selárdal, með viðkomu á Tálknafirði.  RED sýndi okkur þar æskuslóðirnar, hún er Tíu.  Það er fallegt á öllum þessum stöðum, en fátæklegt einhvernvegin, það er ekkert til í búðunum, það eru fáir á ferli og svo framvegis, en fallegt.  Með stutta viðkomu á Bíldudal settum við Sígaunann í geymslu við kirkjuna, (ef guð sér ekki um að honum verður ekki stolið gerir það enginn) Það er skemmtilegur akstur út í Selárdal,helsta áhugaefnið er að komast í Uppsali og sjá listaverk Samúels, síðast þegar ég kom þarna var allt í niðurníðslu, nú er búið að gera þetta upp að miklu leyti, líklega það eina góða til að koma frá Þýskalandi ever.  Mér fannst áhrifamikið að koma að uppsölum, Ábúandinn átti svo merkilega sögu.  Ég hitti þarna konu sem þekkti eitthvað til hans, hún tjáði mér að hann hafi verið lagður í svo mikið einelti að hann hafi orðið fráhverfur fólki, auk þess hafi hann ákveðið í þrjósku sinni að fara aldrei að heiman því honum hafi verið hafnað að konu á Tálknafirði,en úr Selárdal er ekki löng ganga í Tálknafjörð yfir fjallið, hann talaði þýsku að einhverju leyti af gömlum dagblöðum, vissi ekki að seinna stríði væri lokið og hélt að allt væri framleitt á Bíldudal.  Ég veit ekkert hvað af þessu er satt, en ég þarf að sjá þessa þætti og viðtöl sem gerð voru við Gísla til að mynda mér skoðun á honum. Við borðuðum Rabbabara og samlokur áður en við héldum aftur til Bíldudals.  Þegar hér er komið við sögu er langt liðið á daginn og við vorum að vesenast með hvar ætti að sofa, við vissum að það væri ókeypis tjaldstæði við Dynjanda og keyrðum af stað, við staðnæmdumst síðan við botn Dynjandisheiði og tjölduðum út í móa. Annar frábær næturstaður.  Maturinn þetta kvöldið var enn ein grænmetisogávaxtakássan að mig minnir, með grilluðu hvítlauksbrauði og bjór fyrir þá sem vilja.  Með stíl í rassinn var vonin sett á að Mía myndi sofa gegnum nóttina.

 

Daði. 

Dagur 3.

Kaffi er orð dagsins.  Simon er mikill kaffimaður, enda edrú og edrú fólk virðist einhvernveginn alltaf fara að drekka mikið kaffi.  dagur 3 byrjaði því á kaffibolla,  Samloka með hnetusmjöri og sultu og flatkökur með hangikjöti voru á hlaðborðinu.  það er betra bragð af mat svona í útilegu.  Við pökkuðum saman og kvöddum þennan næturstað með söknuði.  Það væri gaman að vita hver réttur manns er til að tjalda svona eins og við gerðum þarna, enginn kom að ónáða okkur svosem en ég var kvíðinn samt allan tímann.  En dagurinn var fullur tilhlökkunar,  áfangastaðir dagsins eru Rauði sandur og Látrabjarg, við vorum ekki komin langt þegar við stoppuðum, við lögðum nefnilega af stað á háfjöru og við fundum risastóra sandfjöru.  Þar er myndin af RED eins og risa hér til hliðar, þetta er ekki langt frá Brjánslæk. Það er ágætis tilbreyting að geta farið í Íslenska fjöru og verið á tánum býst ég við.   Þegar við héldum áfram var ég ekki viss hvernig maður kæmist á Rauðasand svo við beygðum af þjóðveginum í átt að Siglunesi sem er í átt til Keflavíkur sem er víkin milli Rauða sands og Látrabjargs.  Þar fundum við þennan forláta foss sem heillaði Englendingana sem aðrir fossar.  Þetta fólk er Fossasjúkt.Á Siglunesi fórum við í langa göngu um svæðið.  Við fórum niður í fjöru og að gamla yfirgefna bænum sem stendur þarna, það er ekki frá því að maður upplifi eitthvað kyrrlátt við þetta, þarna er gömul saga sem enginn er til að segja manni, ég fann sökkur til að sökkva netum eða línu sem steyptar hafa verið í niðursuðudósir, og línubelgir sem rekið hafa í fjörurnar tóku á sig mynd graskera og Simon var furðulostinn yfir því að Grasker skyldu vaxa hér.  Idiot.  Við fórum að sjálfsögðu inní bæinn og þar var fátt að sjá annað en að þetta var híbýli fólks fyrr á dögum, að ímynda sér að þarna hafi einhver þrifist er ótrúlegt, það er ekki hægt að standa uppréttur, í eina herberginu er eldavél, rúm og líklega fyrir tvo, það var erfitt að sjá eftir að vindurinn og kuldinn hafa sett mark sitt á þetta dót.  VIð héldum svo áfram för okkar til baka, fengum okkur að borða POLO kex og kaffi í bílnum og ætluðum okkur að ná á Látrabjarg sem fyrst. 

Stutt stopp við vegagerðarkarlinn og svo fórum við að fikra okkur út að Látrabjargi, Vegirnir þarna eru æði, en það er ekki auðvelt að ferðast með fellihýsið þarna út, enda er það óþarflega stórt þetta hýsi sem við vorum með að láni.  Þegar við komum í Breiðuvík sem er gullfallegur staður þrátt fyrir ljóta sögu þá leið mér strax vel þarna.  Sólin uppi og viðrað landslagið heillar.  Simon og RED

 

sáu um að skera niður grænmeti í grænmetiskássuna góðu, með henni var þó Lúðan sem ég minntist á áður, betri mat hef ég ekki fengið í langan tíma.  eftir matinn var haldið út á Látrabjarg þar sem við hlustuðum á gargið og töluðum við lundann, ég Simon og RED gengum svo uppá hæðsta tindinn og nutum kyrrðarinnar og Hundasúranna.  Við skáluðum síðan í vondu rauðvíni á Vestasta odda Evrópu. 

 

Það var samt svekkjandi að sjá varla nokkuð af bjarginu sökum þoku, en mistískar andrúmsloft er varla hægt að biðja um, ég held að í svona andrúmslofti verða allir skáld.  Allavega ég.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á leiðinni til baka var komið við í gamalli verbúð sem þarna er og það er erfitt að ímynda sér harðneskjuna sem þurfti til að vera sjómaður í verbúð á þessum síðasta kima veraldar. 

Nóttin í Breiðavík framundan.  Þetta er góður staður til að vera á, nema maður sé sendur þangað býst ég við,,,,

 

Daði

Dagur 2

 

Í birtingu mátti sjá misvel ásigkomna íslendinga skríða út úr svitastroknum tjöldum sínum, kafnandi í eigin andremmu sem angaði af eik og kúk.  Ætli María María hljómi svo vel núna.  Ég vona að einhver þeirra hafi kafnað á kassagítarnum sínum og restin lofi því að drekka aldrei meir.  Ég burstaði tennurnar og hafði mig til meðan við pökkuðum Sígaunanum saman hlustuðum við á Herborgu segja frá Ástinni á Rás 1.  Meðan hún og Pétur máluðu svefnherbergið mitt.  Ég var staddur á veiðum, ég á það gott líf,,,, kannski ég læri að meta það áður en ég dey.  Hún var að segja frá okkar fyrstu kynnum, og hvernig við erum enn að drekka sama kaffibollann.  Hann hefur þó kólnað og hitnað nokkrum sinnum.  Hann er heitur núna vona ég, allavega elska ég hana og er að vinna í því að viðhalda ást hennar til mín.  Eftir ástarhjalið og svart kaffi pökkuðum við Sígaunanum saman,  við vorum komin aftur á þjóðveg 1.  Við borguðum ekkert fyrir söfnuðuinn um nóttina enda kom enginn að rukka.  Græddur eyrir.  Við blasti grátt malbikið að Búðardal.  Búðardalur minnir mig á Þorstein Joð.  "Þetta líf, Þetta líf", þarna er ekkert, ekki einu sinni fallegt finnst mér.  Frá Búðardal fer Ísland að verða fallegt, jafnvel þó miljarða bústaðir í Borgarfirði og sögur af bólförum Skólastjóra með skjólstæðingum sínum séu áhugavert umræðuefni jafnast fátt á við nátturuna þegar hún er sem best, eða verst.  Firðirnir framundan og heiðarnar gáfu okkur innblástur til frekari upplifana.  16 gráðu brekkur á 10 km hraða með kaffibolla í hendinni.  Svona er gaman að ferðast.  Íslendingarnir að monta sig af landi og þjóð, aðallega ég samt, og Bretarnir gleðja mig með húmornum.  Ætli það sé til íslenskt orð yfir "wit".....   Samgöngur mega ekki batna á þessarri leið finnst mér þetta er partur af sjarmanum.  Við keyrðum alla leið í Flókalund, þar kom Hrafnaflóki og gaf okkur tilveru.  Þar er samt ömurlegt tjaldstæði svo við ákváðum að vera okkar eigin herrar.  tjölduðum niðri í fjöru.  án afskipta.  Strákarnir fóru í fjallgöngu og stelpurnar í sund.  Það er fátt betra en að komast á toppinn, þó fjallið sé ekki stórt.  þegar maður er í fjallgöngu verð ég að hugsa nitchískt.  Kakan er á toppnum,,  Maturinn var borðaður úti í umhverfi sem verður ekki toppað, íslensk fjara í 20 stiga hita.  ég fékk klippingu sem var löngu kominn tími á.

 

þar til síðar

 

Daði

 

Vestfirðir.

Við erum búin að vera í sumarfríi með Simon og fjölskyldu.  Simon er breskur vinur minn sem ég hef þekkt í þrjú fjögur ár, við kynntumst á barnum og höfum haldið sambandi síðan þá.  Þegar hann kom hingað fyrst lenti hann í ljótu slysi þar sem fólk actualt dó, Hann var á ferðalagi inná hálendið með jeppa sem velti að mig minnir í þjórsárdal, mig minnir að bæði bílstjóri og framfarþegi hafi látist.  Ég get varla ímyndað mér stemminguna inní flakinu þegar svona gerist ég kynntist honum nokkrum dögum eftir þetta, og það verður að segjast að mann með meira jafnaðargeð og góða lund er erfitt að finna.  Lögreglunni á Selfossi tókst síðan algerlega að klúðra þessu þegar þeir keyrðu hann aftur til Reykjavíkur og skildu hann eftir einan á hótelherberginu sínu, hann sagði mér að þar fyrst hefði þetta orðið ansi raunverulegt.  Hann er mikill Íslandsvinur og hefur gaman af ferðalögum.  Í fyrra fórum við hringinn og að þessu sinni fórum við Vestfirðina.

 

Ferðasagan. 

Dagur 1.

Þegar ég hafði sótt Simon, Katya og Celeste á flugvöllinn fórum við Simon að sækja Sígaunann á laugarvatn.  Þegar við komum í bæinn var ljóst að bíllinn var bilaður þe dráttarbeislið sem átti að bera hann bognaði og daginn eftir tók við verkstæðisleit þar sem þurfti að láta laga bílinn, ég byrjaði að leita að verkstæði fyrir átta og það var búið að laga hann um sexleytið, hér erum við að tala um föstudag fyrir verslunarmannahelgi og kann ég þessum piltum sem suðu bílinn saman miklar þakkir, þegar bílnum var hins vegar rúllað út var sprungið og þá var að finna dekkjaverkstæði sem gekk nú vel þó búið væri að loka. Fall er fararheill.   Þá var að pakka í bílinn og það er meira en að segja það.  Matur skipti höfuð máli og með í ferð var allskonar andagómgæti frá vini mínum í Frakklandi og ekki spillti fyrir að Katya er hálffrönsk og því ætti hún að geta hjálpað til. það var nóg af víni og bjór.  Ég taldi það vera fína hugmynd að kaupa bara kassavín þar sem það geymist vel í svona ferðalagi, en Frakkanum fannst það vont og varla gat látið það inn fyrir sínar varir, verð að vera sammála.  Simon hins vegar er Vegan og því vandast málið fyrir kjötætur, en við keyptum bara andskoti nóg af grænmeti og ávöxtum og POLO kexi.  Við keyrðum í Borgarfjörðinn þar sem við sváfum fyrstu nóttina.   Rebekka hefur verið hjá ömmu sinni og afa á Tálknafirði í tvær vikur núna, þau voru á leið í bæinn sama dag við ætluðum að hitta hana á leiðinni, en þar sem bíldruslan  brást okkur svona þurfti hún að keyra nánast alla leiðina í bæinn með þeim eða til akraness aðeins til þess að keyra aftur til baka,,,,SUCKS,,,,Svona ferðalag er algerlega nýtt fyrir mér eins og þeim, við höfum aldrei farið í tjaldferðalag áður, miljónir íslendinga eiga þessi fellihýsi og skv foreldrum mínum er það eitt það yndislegasta sem hægt er að fjárfesta í , ég verð að segja að það er þægilegt og allt en þetta sem við vorum með er allt of stórt, maður hefur ekkert að gera með örbylgjuofn í tjaldútilegu, allt of þungt að draga það líka, en tjaldstæði eru skemmtileg!!!!! það var því forvitnilegt að sjá Íslendinga á fylleríi á tjaldstæði.  Miðaldra fólk með hundana sína syngjandi fullt. eins undarlega og það hljómar þá finnst mér fullt fólk leiðinlegt.  Ég tók með Hamborgara sem er nýtt sport fyrir mér, tel mig nú grilla heimsins bestu Hamborgara, Þeir voru miðnætursnakkið.  Nóttin fín og við sváfum vel.